Choroba dwubiegunowa (ChAD) nazywana jest chorobą geniuszy, ale życie dla osoby dotkniętej tą chorobą oraz dla jej rodziny genialne wcale nie jest. Zaburzenia dwubiegunowe afektywne objawiają się przede wszystkim występowaniem depresji, manii / hipomanii bądź cyklów mieszanych. Najczęstszą postacią choroby jest występowanie cyklów mieszanych. Pomiędzy cyklami następuje czas remisji, który u każdego pacjenta jest inny. W czasie trwania remisji osoba zachowuje się prawidłowo, objawy mogą wygaszać się aż do (prawie) normalnego funkcjonowania.
Lecz, niestety, choroba w nieoczekiwany sposób może dać o sobie znać kolejnym nawrotem. Przyczyną nawrotu może być m.in. odstawienie leków przez pacjenta, nadużywanie substancji psychoaktywnych, zbytni stres. W okresie manii pacjent odczuwa nadmierne pobudzenie i euforię, może mieć urojenia, omamy, słyszeć głosy, zmyślać. Zdarza się, że osoba w stanie manii / hipomanii jest agresywna, czasami nawet bardzo, używa przemocy psychicznej i / lub fizycznej. Z kolei epizod depresji może powodować utratę chęci do życia, brak poczucia celu oraz sensu, niemożność wstania z łóżka czy wykonania prostej czynności; czasami występują myśli samobójcze. Można śmiało powiedzieć, że jeśli pewna osoba jest dotknięta tą chorobą, dotknięta jest nią cała jej rodzina. Szczególnie trudne do zaakceptowania choroby jest to dla rodziców osoby nią dotkniętej. A również opieka nad pacjentem, bo w każdym rodzaju epizodu potrzebna jest pomoc osoby najbliższej. Często niemożliwym jest kontrolowanie przez rodzica przyjmowanych przez dziecko leków oraz sytuacja, gdy osoba dotknięta ChAD tych leków nie bierze. Dla rodziców i najbliższej rodziny jest to prawdziwy dramat. Nasilenie objawów powoduje destabilizację życia nie tylko osoby chorej, ale także jego rodziny.
Nie ma się co oszukiwać, w zakresie pomocy najbardziej polecane ośrodki znajdują się w Warszawie, jak i przyjmuje tu najwięcej lekarzy psychiatrów, bądź psychoterapeutów. Pomoc potrzebna jest zarówno pacjentowi, jak i jego najbliższej rodzinie, szczególnie rodzicom. Z pomocą mogą przyjść takie środki jak: dobry psychiatra, Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie, dobry szpital psychiatryczny, psychoedukacja dla rodziców Warszawa, psychoterapeuta.